البرق
احفظ هذه المقالة بتنسيق PDF
البرق في تحلييل بعض الفلاسفة هو عبارة عن
نار و هواء.
هو النّار تنقدح من إحتکاک تلک الاجزاء الدّخانیّة فی جوف السّحاب.
التهاب البخار لشدّة القرع.
باد یا دود چون در میان ابر بماند و قصد آن کند که بیرون آید و منفذ نیاید و در میان آن متقلقل شود ازو بانگی سخت بر آید آن را رعد خوانند و از اصطکاک آن آتشی بجهد آن را برق خوانند.( انّ الرّیح او الدّخان لو وقع فی السّحاب و اراد الخروج منه مع فقد المنفذ منه تقلقل فیه، فما یخرج منه من الصّوت الشّدید حینئذ یسمّی رعدا، و ما یشتعل عن اصطکاکه من النّار یسمّی برقا).
چون در وقت بر هم افتادن بخار و ابر گرمی غالب شود هوائی که میان بخار و ابر باشد آتش گردد، آن را برق خوانند.
هو نار تشتعل فی السّحاب (القدماء).
لمّا کان فی السّماء نارا ملتهبة، هو المسمّی برقا.
مجمع البحوث الإسلامیة، شرح المصطلحات الفلسفیة، المأخوذ من عنوان «البديهي» ج۱، ص۴۳.