• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الدلالة

احفظ هذه المقالة بتنسيق PDF



الدّلالة فی اصطلاح الفلاسفة عبارة عن کون الشّی‌ء بحالة یلزم، ‌ای یحصل من العلم به العلم بشی‌ء آخر و لو فی وقت.



دلالت مطلقا، اعم از وضعی وغیر آن عبارتی از آن که او به حالتی باشد که از شنیدن آن، معنی مفهوم شود، پس اگر دلالت او به توسّط علم باشد به وضع او، آن را دلالت وضعی خوانند. و اگر دلالت بر معنی به توسّط علم به وضع نباشد آن را دلالت عقلی خوانند. ( الدّلالة مطلقا- وضعیّة کانت‌ام غیرها- عبارة عن کون الشّی‌ء بحالة یفهم المعنی من سماعه. فان کانت.
[۱] الشیرازی، قطب الدین، درّة التّاج‌، ص۱۴.
ان یکون الشّی‌ء بحالة یلزم من العلم به العلم بشی‌ء آخر،کون الشّی‌ء بحالة یلزم، ‌ای یحصل من العلم به العلم بشی‌ء آخر و لو فی وقت.


۱. الشیرازی، قطب الدین، درّة التّاج‌، ص۱۴.
۲. التهانوی، محمد علی، کشّاف اصطلاحات الفنون، ج۱، ص۷۸۷.    



مجمع البحوث الإسلامیة، شرح المصطلحات الفلسفیة، المأخوذ من عنوان «الدّلالة» ج۱، ص۱۳۴.    






جعبه ابزار